AUTOSZCZEPIONKI

O autoszczepionce

Autoszczepionka (szczepionka z własnych bakterii) zawiera w swoim składzie wyłącznie bakteryjny czynnik etiologiczny wyizolowany ze zmian chorobowych pacjenta w konkretnym przypadku klinicznym. Bakterie, po inaktywacji (zabiciu), podane są doustnie w formie lizatów bakteryjnych lub domięśniowo w formie roztworu do wstrzykiwań temu samemu pacjentowi od którego pochodziły.

Autoszczepionka jest wykonywana wyłącznie na zlecenie lekarza, w formie zleconej przez lekarza. W przypadkach kiedy zakażenie bakteryjne jest przewlekłe lub nawracające a czynnikiem etiologicznym we wszystkich uzyskanych wynikach badań jest ten sam drobnoustrój.

Autoszczepionka aktywuje miejscową i systemową odpowiedź immunologiczną komórkową i humoralną. Odpowiedź ta skierowana jest przeciw bakteriom wywołującym zakażenie u danego pacjenta (patrz wynik badania mikrobiologicznego) nie zaburzając prawidłowego mikrobiomu błon śluzowych.

Z dotychczasowych danych wnika, że autoszczepionkę można zastosować wtedy, gdy lekarz wyczerpie wszystkie inne metody terapeutyczne, a zakażenie ma charakter nawracający. Należy pamiętać, że leczenie autoszczepionką ma charakter pomocniczy, wymaga jednoczesnego stosowania wszystkich podstawowych leczniczych procedur medycznych, np. antybiotykoterapii celowanej. Leczenie autoszczepionką powinno być prowadzone wyłącznie przez lekarza i tylko lekarz może podjąć decyzję o skierowaniu chorego do wykonania autoszczepionki, przejmując nadzór nad przebiegiem leczenia.

Autoszczepionkę (jej skład) przygotowuje się na podstawie analizy mikrobiologicznej danego materiału. Rozpoczyna się od wyizolowania czystej hodowli bakteryjnej (od chorego) i identyfikacji szczepu do rodzaju, gatunku. Równocześnie wykonuje się oznaczenie wrażliwości bakterii na antybiotyki (antybiogram), które stanowi podstawę antybiotykoterapii celowanej.

Proces wykonania autoszczepionka i badanie jałowości i toksyczności są przeprowadzane w pełnej zgodności z wymaganiami Dobrej Praktyki Wytwarzania (GMP).

Czas oczekiwania na autoszczepionkę wynosi ok. 40 dni.

O skuteczności autoszczepionki decyduje szereg czynników, jak skład autoszczepionki (odpowiednia diagnostyka mikrobiologiczna), forma podania, czasookres podawania, leczenie podstawowe (odpowiednio dobrany antybiotyk).

Jedynie ścisła współpraca lekarza klinicysty ze specjalistą mikrobiologiem może prowadzić do ustalenia faktycznego czynnika etiologicznego zakażenia, a więc składu przyszłej szczepionki. Prawidłowe jej wykonanie i podawanie, daje szanse skutecznego leczenia.