Wymaz z cewki moczowej wykonywany jest w przypadku w stanach zapalnych, wycieku z cewki lub w kontroli po leczeniu. Badanie podstawowe wymazu z cewki składa się z badania bakteriologicznego, mykologicznego oraz w kierunku Trichomonas Vaginalis z określeniem lekowrażliwości.
Zalecenia dla pacjenta:
– ze skierowaniem (winno ono zawierać rozpoznanie kliniczne oraz wskazanie jak pobrać materiał)
– w początkowej fazie choroby
– stosowania antybiotyków
– bez oddawania moczu przed badaniem – minimum 2h
W stanie fizjologicznym pochwa i szyjka chronione są przed zakażeniem przez bakterie kwasu mlekowego Lactobacillus spp. Bakterie te produkują kwas mlekowy i nadtlenek wodoru. Powstała kwasowość pH 3,5 – 4,0 nie pozwala na rozwój w pochwie innych bakterii, fizjologicznie kolonizujących krocze, srom, przedsionek pochwy i ujście cewki. Są to drobnoustroje pochodzące z przewodu pokarmowego. Przy zmianie proporcji flory fizjologicznej może dojść do zakażenia własną florą czyli drobnoustrojami pochodzącymi z przewodu pokarmowego jak paciorkowce, gronkowce, grzyby, pałeczki Gram-ujemne. Infekcje mogą również wywołać drobnoustroje pochodzące z zewnątrz tzn. drobnoustroje przenoszone drogą płciową jak Neisseria gonorrhoeae, Trichomonas vaginalis, Chlamydia trachomatis, Mycoplasma hominis, Ureaplasma spp.
Ważne jest zatem określenie celu i wyznaczenie momentu badania. Określa to skierowanie na wykonanie badania mikrobiologicznego wydane przez lekarza, zawierające rozpoznanie, rodzaj materiału i zakres badania. Aby badanie mikrobiologiczne było wiarygodne należy bezwzględnie przestrzegać procedur.
Na wynik badania czeka się do 5 dni.
Oprócz badań podstawowych z materiału pobranego z tego właśnie miejsca można wykonać badanie w kierunku: Chlamydia trachomatis, mycoplasma hominis, ureaplasma spp., ureaplasma parvym, ureaplasma urealyticum, mycoplasma genitalium oraz Neisseria gonorrhoeae.